更改

凉州词 王之涣诗

删除1,012字节2022年7月4日 (一) 17:55
以下行是添加(+)和删除(-)的内容:
[[《小学生诵读 唐诗一百首》学习软件|《小学生诵读 唐诗一百首》目录]]、《[[学生诵读古诗词300首(4-6年级)]]》<br><br><center><span style="font-size: 180%; color:red;">'''凉州词'''</span><br><br><span style="font-size: 110%;">唐·[[王之涣]]</span><br><br><span style="font-size: 140%; color:green;"><center><span style="font-size: 150%; color:red;">出塞/凉州词</span><br><br><span style="font-size: 110%;">唐·[[王之涣]]</span><br><br><span style="font-size: 128%; color:green;">  这首诗是[[唐朝诗人]][[王之涣]]《凉州词二首》中的第一首。  这首诗是[[唐朝诗人]][[王之涣]]《凉州词二首》中的第一首,《唐诗三百首》选录此诗,诗题为《出塞》,归类为[[乐府诗]]。  <span style="font-size: 110%; color:green;">黄河远上白云间,一片孤城万仞山:</span><span style="font-size: 110%; color:#00CD00;">远远望去,黄河好像奔流在白云间,一座孤城(玉门关)就在万仞高山之中。</span><br>  <span style="font-size: 110%; color:green;">黄河远上白云间,一片孤城万仞山:</span><span style="font-size: 105%; color:#00CD00;">远远望去,黄河好像奔流在白云间,一座孤城(玉门关)就在万仞高山之中。</span><br>  黄河远上:一作“黄沙直上”。<br>  黄河:一作“黄沙”。<br>  孤城:指孤零零的戍边的城堡。<br>  孤城:指玉门关。<br>  万仞:形容极高。仞(rèn):古时八尺或七尺叫做一仞。<br>  万仞:形容极高。仞(rèn),古时八尺或七尺叫做一仞。<br>  <span style="font-size: 110%; color:green;">羌笛何须怨杨柳,春风不度玉门关:</span><span style="font-size: 110%; color:#00CD00;">何必用羌笛吹起那哀怨的《折杨柳》曲去埋怨(春光迟迟不来呢),春风根本吹不到玉门关外。</span><br>   <span style="font-size: 110%; color:green;">羌笛何须怨杨柳,春风不度玉门关:</span><span style="font-size: 105%; color:#00CD00;">何必用羌笛吹起那哀怨的《折杨柳》曲去埋怨(春光迟迟不来呢),春风根本吹不到玉门关外。</span><br>  杨柳:《折杨柳》曲。古诗文中常以杨柳喻送别情事。<br>  杨柳:《折杨柳》曲。古人常以笛吹《杨柳》,喻别离之凄苦。<br>[[文件:玉门关遗址.jpg|center|thumb|400px|'''羌笛何须怨杨柳,春风不度玉门关'''(玉门关遗址) (临时用图)|link=凉州词 王之涣诗]] [[文件:312出塞.jpg|center|thumb|400px|出塞 题图]][[文件:玉门关遗址.jpg|center|thumb|400px|'''羌笛何须怨杨柳,春风不度玉门关'''(玉门关遗址)]][[文件:《凉州词》(黄河远上白云间,一片孤城万仞山)瓷画,钟福洪绘.jpg|center|thumb|400px|《凉州词》(黄河远上白云间,一片孤城万仞山)瓷画,钟福洪绘]][[文件:《唐诗三百首》古籍版本之一120.jpg|center|thumb|400px|《唐诗三百首》古籍版本之一120]]<center><span style="font-size: 140%; color:red;">'''《凉州词二首》'''</span><br><center><span style="font-size: 140%; color:red;">《凉州词二首》</span><br><br><span style="font-size: 110%; color:red;">汉语拼音:</span><br><center><span style="font-size: 120%; color:#B8860B;">huáng hé yuǎn shàng bái yún jiān </span><br><span style="font-size: 170%; color:green;">黄 河 远 上 白 云 间,</span><br><br><span style="font-size: 120%; color:#B8860B;">yí piàn gū chéng wàn rèn shān </span><br><span style="font-size: 170%; color:green;">一 片 孤 城 万 仞 山。</span><br><br><span style="font-size: 120%; color:#B8860B;">qiāng dí hé xū yuàn yáng liǔ </span><br><span style="font-size: 170%; color:green;">羌 笛 何 须 怨 杨 柳,</span><br><br><span style="font-size: 120%; color:#B8860B;">chūn fēng bù dù yù mén guān </span><br><span style="font-size: 170%; color:green;">春 风 不 度 玉 门 关。</span></center>  [[王之涣]](688~742年),[[唐代诗人]]。字季凌。并州晋阳(今[[山西]][[太原]])人,早年由并州迁居至绛州(今山西[[新绛县]])。曾任冀州衡水主簿,衡水县令李涤将三女儿许配给他。后因受谤毁,去官归乡里,优游山水。15年后出任文安县尉,在任内期间去世。《[[全唐诗]]》收录其诗作6首。  [[王之涣]](688—742年),[[唐朝诗人]]。字季凌,并州晋阳(今[[山西]][[太原]])人,早年由并州迁居至绛州(今山西[[新绛县]])。曾任冀州衡水主簿,后因受谤毁,去官归乡里。15年后出任文安县尉,在任内去世。豪放不羁,常击剑悲歌。其诗多被当时乐工制曲歌唱,以描写边疆风光著称。《全唐诗》收录其诗作六首。(《唐诗纪事》卷二六、《唐才子传》卷三)  王之涣是盛唐有名的边塞诗人,以善于描写边塞风光著称。靳能说他“慷慨有大略,倜傥有异才”,其诗在当时“传乎乐章,布在人口”。七绝《凉州词》、五绝《登鹳雀楼》(《国秀集》署名朱斌)代表盛唐诗风,古今传诵。他与[[高適]]、[[王昌龄]]、[[崔国辅]]等互有唱和。高适曾称其“才华仰清兴,功业嗟芳节”。唐人旗亭画壁的故事,也记载了其诗在当时所受到的赞誉。
51,095
个编辑