查看竹里馆的源代码
←
竹里馆
跳转至:
导航
、
搜索
因为以下原因,你没有权限编辑本页:
你刚才请求的操作只对属于该用户组的用户开放:
用户
您可以查看并复制此页面的源代码:
<center>[[学生古诗词经典读本]]:[[学生古诗词经典读本(1-3年级)|1-3年级]]<span style="font-size: 100%; color:red;"><sup>▲</sup></span> [[学生古诗词经典读本(4-6年级)|4-6年级]] [[学生古诗词经典读本(7—12年级)|7-12年级]] [[小学生必背古诗词|小学生必背75首]] [[唐诗三百首目录|唐诗三百首]]<span style="font-size: 100%; color:red;"><sup>▲</sup></span> [[千家诗目录|千家诗]]<span style="font-size: 100%; color:red;"><sup>▲</sup></span> [[全唐诗·目录|全唐诗]] [[诗词名句]] [[学生古诗词经典读本补充名篇|其他名篇]] </center> ---- <br> <center><span style="font-size: 150%; color:red;">'''竹里馆'''</span><br><br> <span style="font-size: 110%;">唐·[[王维]]</span><br><br> <span style="font-size: 128%; color:green;"> 独坐幽篁里,弹琴复长啸。<br> 深林人不知,明月来相照。<br> </span></center> <span style="font-size: 110%; color:red;">诗题与背景:</span> [[文件:学生经典古诗词APP-安卓苹果通用.png|right|thumb|128px|已获得软件著作权,免费下载使用|link=http://gs.zwbk2009.com/app/]] 《竹里馆》是[[唐代诗人]][[王维]]所作的一首[[五言绝句]],是《辋川集》二十首组诗中的第十七首。《[[唐诗三百首]]》和《[[千家诗]]》皆收录此诗。竹里馆,王维辋川别墅胜景之一,房屋周围有竹林,故名。 唐[[天宝]]年间,[[王维]]在[[终南山]]下购置辋川别业。辋川有胜景二十处(包括竹里馆),王维和他的好友[[裴迪]]逐处作诗,编为《辋川集》。 辋川,即辋谷水。在[[陕西省]][[蓝田县]]南,源出[[秦岭]]北麓,北流至县南入[[灞水]]。王维曾置别业于此。《新唐书·文艺传中·王维》:“别墅在輞川,地奇胜,有 华子冈、欹湖、竹里馆、柳浪、茱萸沜、辛夷坞,与裴迪游其中,赋诗相酬为乐。” 王维早年信奉佛教,思想超脱,加之仕途坎坷,四十岁以后就过半官半隐的生活。正如他自己所说:“晚年惟好静,万事不关心。”因而常常独自坐在幽深的竹林之中,弹着古琴以抒寂寞的情怀。 <span style="font-size: 110%; color:red;">逐句释义:</span> <span style="font-size: 110%; color:green;">独坐幽篁里,弹琴复长啸:</span><span style="font-size: 105%; color:#00CD00;">(我)独自坐在幽深的竹林里,一边弹琴时而又发出长长的啸声。</span><br> 幽篁(huáng):幽深的竹林。篁,竹林,泛指竹子。<br> 啸(xiào):撮口发出长而清脆的声音,类似于打口哨。古代一些超逸之士常用来抒发感情。魏晋名士称吹口哨为啸。<br> <span style="font-size: 110%; color:green;">深林人不知,明月来相照:</span><span style="font-size: 105%; color:#00CD00;">深深的竹林里无人知晓(我的存在),只有一轮明月静静地与我相伴。</span><br> 相照:与“独坐”相应,意思是说,左右无人相伴,唯有明月似解人意,偏来相照。<br> <span style="font-size: 110%; color:red;">作品赏析:</span> 这首诗写山林幽居情趣,属闲情偶寄。表现了一种清静安详的境界。 这首小诗总共四句。拆开来看,既无动人的景语,也无动人的情语;既找不到哪个字是诗眼,也很难说哪一句是警策。且诗的用字造语、写景(幽篁、深林、明月),写人(独坐、弹琴、长啸)都极平淡无奇。然而它的妙处也就在于以自然平淡的笔调,描绘出清新诱人的月夜幽林的意境,夜静人寂融情景为一体,蕴含着一种特殊的美的艺术魅力,使其成为千古佳品。 以弹琴长啸,反衬月夜竹林的幽静,以明月的光影,反衬深林的昏暗,表面看来平平淡淡,似乎信手拈来,随意写去其实却是独具匠心,妙手回春的大手笔。 前两句“独坐幽篁里,弹琴复长啸”写诗人独自一人坐在幽深的竹林之中,一边弹着琴弦,一边又发出长长的啸声。不论“弹琴”还是“长啸”,都体现出诗人高雅闲淡、超拔脱俗的气质,而这却是不容易引起别人共鸣的。所以后两句说“深林人不知,明月来相照”,意思是说,自己僻居深林之中,也并不为此感到孤独,因为那一轮明月还在时时照耀自己。这里使用了拟人化的手法,把明月当成心心相印的知己朋友,显示出诗人新颖而独到的想象力。 全诗的格调幽静闲远,仿佛诗人的心境与自然的景致全部融为一体了。 诗中写景物,只用六个字组成三个词,就是:“幽篁”、“深林”、“明月”。对月亮用一个“明”字来形容其皎洁,并无新意巧思可言,是人人惯用的陈词。至于第一句的“篁”与第三句的“林”,其实是一回事,是重复写诗人置身其间的竹林,而在竹林前加“幽”、“深”两字,不过说明其既非庾信《小园赋》所说的“三竿两竿之竹”,也非柳宗元《青水驿丛竹》诗所说的“檐下疏篁十二茎”,而是一片既幽且深的茂密的竹林。 诗中写人物活动,也只用六个字组成三个词,就是:“独坐、弹琴、长啸”。对人物,既没有描绘其弹奏舒啸之状,也没有表达其喜怒哀乐之情;对琴音与啸声,更没有花任何笔墨写出其音调与声情。 表面看来,四句诗的用字造语都是平平无奇的。但四句诗合起来,却妙谛自成,境界自出,蕴含着一种特殊的艺术魅力。 作为王维《辋川集》中的一首名作,它不以字句取胜,而从整体见美。它的美在神不在貌,领略和欣赏它的美,也应当遗貌取神,而其神是包孕在意境之中的。 [[文件:218竹里馆.jpg|center|thumb|400px|《竹里馆》题图]] [[文件:竹里馆,明黄凤池编《唐诗画谱》.jpg|center|thumb|400px|竹里馆,来源:明·黄凤池编《唐诗画谱》]] [[文件:竹里馆,王维.jpg|center|thumb|400px|竹里馆诗意图,明·黄凤池《唐诗画谱》]] [[文件:竹里馆 插图-2.jpg|center|thumb|400px|《竹里馆》插图:独坐幽篁里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。]] [[文件:《竹里馆》瓷画,钟福洪绘.jpg|center|thumb|400px|《竹里馆》瓷画,钟福洪绘]] [[文件:《竹里馆》,华三川(1930—2004)作.jpg|center|thumb|400px|《竹里馆》,华三川(1930—2004)作]] <span style="font-size: 110%; color:red;">试题精选:</span><br> 1.诗中“幽篁”“长啸”是什么意思?请选择其中一个回答。 参考答案: 幽篁,指的是清幽的竹林。 长啸,指嘬口发出长而清脆的声音,类似于打口哨。古代一些超逸之士常用来抒发感情。魏晋名士称吹口哨为啸。 2.诗中表现了诗人怎样的心情?请结合诗句,作简要分析。 参考答案:诗中描述了诗人在幽深的竹林中享受着安宁与自在的生活,时而独坐冥想,时而弹弹琴,时而长啸,无人来扰,到了夜晚,自有明月相伴,展现出如诗如画的美景,表现了诗人淡泊的生活态度高雅的生活情趣。 [[文件:《唐诗三百首》古籍版本之一98.jpg|center|thumb|400px|《唐诗三百首》古籍版本之一98]] [[文件:《唐诗三百首》古籍版本之一99.jpg|center|thumb|400px|《唐诗三百首》古籍版本之一99]] <center><span style="font-size: 110%; color:red;">《千家诗》上海文益书局1947年版扫描</span></center><br> [[文件:千家诗008-2-600.jpg|center|thumb|400px|《千家诗》上海文益书局1947年版]] <span style="font-size: 110%; color:red;">拓展阅读:</span><br> <center><span style="font-size: 140%; color:red;">'''《辋川集》二十首'''</span><br><br></center> 《辋川集》二十首是王维辋川山水诗的集成,同时收录有[[裴迪]]诗作二十首。<br> 《辋川集》序:余别业在辋川山谷,其游止有孟城坳、华子冈、文杏馆、斤竹岭、鹿柴、木兰柴、茱萸沜、宫槐陌、临湖亭、南垞、欹湖、柳浪、栾家濑、金屑泉、白石滩、北垞、竹里馆、辛夷坞、漆园、椒园等,与裴迪闲暇,各赋绝句云尔。<br><br> <center> <span style="font-size: 110%;"> 孟城坳</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 新家孟城口,古木馀衰柳。<br> 来者复为谁,空悲昔人有。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 结庐古城下,时登古城上。<br> 古城非畴昔,今人自来往。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 华子岗</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 飞鸟去不穷,连山复秋色。<br> 上下华子岗,惆怅情何极。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 落日松风起,还家草露晞。<br> 云光侵履迹,山翠拂人衣。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 文杏馆</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 文杏裁为梁,香茅结为宇。<br> 不知栋里云,去作人间雨。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 迢迢文杏馆,跻攀日已屡。<br> 南岭与北湖,前看复回顾。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 斤竹岭</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 檀栾映空曲,青翠漾涟漪。<br> 暗入商山路,樵人不可知。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 明流纡且直,绿筱密复深,<br> 一径通山路,行歌望旧岑。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 鹿柴</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 空山不见人,但闻人语响。<br> 返景入深林,复照青苔上。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 日夕见寒山,便为独往客。<br> 不知深林事,但有麏麚迹。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 木兰柴</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋山敛馀照,飞鸟逐前侣。<br> 彩翠时分明,夕岚无处所。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 苍苍落日时,鸟声乱溪水。<br> 缘溪路转深,幽兴何时已。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 茱萸沜</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 结实红且绿,复如花更开。<br> 山中傥留客,置此芙蓉杯。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 飘香乱椒桂,布叶间檀栾。<br> 云日虽回照,森沉犹自寒。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 宫槐陌</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 仄径荫宫槐,幽阴多绿苔。<br> 应门但迎扫,畏有山僧来。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 门前宫槐陌,是向欹湖道。<br> 秋来山雨多,落日无人扫。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 临湖亭</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 轻舸迎上客,悠悠湖上来。<br> 当轩对尊酒,四面芙蓉开。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 当轩弥滉漾,孤月正裴回。<br> 谷口猿声发,风传入户来。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 南垞</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 轻舟南垞去,北垞淼难即。<br> 隔浦望人家,遥遥不相识。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 孤舟信一泊,南垞湖水岸。<br> 落日下崦嵫,清波殊淼漫。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 欹湖</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 吹箫凌极浦,日暮送夫君。<br> 湖上一回首,山青卷白云。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 空阔湖水广,青荧天色同。<br> 舣舟一长啸,四面来清风。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 柳浪</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 分行接绮树,倒影入清漪。<br> 不学御沟上,春风伤别离。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 映池同一色,逐吹散如丝。<br> 结阴既得地,何谢陶家时。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 栾家濑</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 飒飒秋风中,浅浅石溜泻。<br> 跳波自相溅,白鹭惊复下。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 濑声喧极浦,沿涉向南津。<br> 泛泛鸥凫渡,时时欲近人。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 金屑泉</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 日饮金屑泉,少当千馀岁。<br> 翠凤翊文螭,羽节朝玉帝。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 萦渟澹不流,金碧如可拾。<br> 迎晨含素华,独往事朝汲。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 白石滩</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 清浅白石滩,绿蒲向堪把。<br> 家住水东西,浣纱明月下。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 跂石复临水,弄波情未极。<br> 日下川上寒,浮云澹无色。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 北垞</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 北垞湖水北,杂树映朱阑。<br> 逶迤南川水,明灭青林端。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 南山北垞下,结宇临欹湖。<br> 每欲采樵去,扁舟出菰蒲。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 竹里馆</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 独坐幽篁里,弹琴复长啸。<br> 深林人不知,明月来相照。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 来过竹里馆,日与道相亲。<br> 出入唯山鸟,幽深无世人。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 辛夷坞</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 木末芙蓉花,山中发红萼。<br> 涧户寂无人,纷纷开且落。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 绿堤春草合,王孙自留玩。<br> 况有辛夷花,色与芙蓉乱。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 漆园</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 古人非傲吏,自阙经世务。<br> 偶寄一微官,婆娑数株树。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 好闲早成性,果此谐宿诺。<br> 今日漆园游,还同庄叟乐。<br> (裴迪) </span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 椒园</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 桂尊迎帝子,杜若赠佳人。<br> 椒浆奠瑶席,欲下云中君。<br> (王维) </span><br> <span style="font-size: 120%; color:#FF7F00;"> 丹刺罥人衣,芳香留过客。<br> 幸堪调鼎用,愿君垂采摘。<br> (裴迪) </span><br> </center> <span style="font-size: 110%; color:red;">作者简介:</span> [[王维]](约701~761或768年),[[唐朝诗人]]、画家。字摩诘,原籍祁(今属[[山西]]),其父迁居蒲州(今[[山西]][[永济]]),遂为河东人。[[开元]][[进士]]。累官至给事中。[[安禄山]]叛军陷[[长安]]时曾受伪职,乱平后,降为太子中允。后官至尚书右丞,故亦称王右丞。中年后居蓝田辋川,过着亦官亦隐的优游生活。诗与[[孟浩然]]齐名,世称“王孟”。前期写过一些以边塞为题材的诗篇。但其作品最主要的则为山水诗,通过田园山水的描绘,宣扬隐士生活和佛教禅理;体物精细,状写传神,具有独特成就。兼通音乐,工书画。有《王右丞集》。今存诗376首。《[[全唐诗]]》收录其诗作351首。(新、旧《唐书》本传、《唐才子传》卷二) [[Category:中文典籍文献]] [[Category:隋唐五代文学]] [[Category:文学]] [[Category:中国文学]] [[Category:中国文学史]] [[Category:诗词]] [[Category:唐诗]] [[Category:唐诗三百首]] [[Category:中文字典]] [[Category:Z音词语]] [[Category:竹]]
返回
竹里馆
。
导航菜单
个人工具
创建账户
登录
名字空间
页面
讨论
变种
查看
阅读
查看源代码
查看历史
操作
搜索
导航
首页
最近更改
随机页面
工具箱
链入页面
相关更改
特殊页面
页面信息
扫描二维码可以用手机浏览词条