“麓”的版本间的差异
来自中文百科,文化平台
第1行: | 第1行: | ||
− | <div style="width:100%; box-shadow: 0 0 .3em #999; background: # | + | <div style="width:100%; box-shadow: 0 0 .3em #999; background: #F5FFFA; border-radius: .2em; margin: 1em 0 2em 0; padding: 1px;"> |
<div style="padding: 1em;"> | <div style="padding: 1em;"> | ||
<span style="color:green; font-size: 260%;">麓</span> <span style="color:#00CD00; font-size: 200%;">(㯟)</span><span style="font-size: 100%;"> <sub>【异体 古文】</sub></span> | <span style="color:green; font-size: 260%;">麓</span> <span style="color:#00CD00; font-size: 200%;">(㯟)</span><span style="font-size: 100%;"> <sub>【异体 古文】</sub></span> |
2019年6月13日 (四) 09:03的最后版本
麓 lù
- <本义> 生长在山脚的林木。
- 古代主管山林苑囿的官吏。
- 山脚:山麓。
《康熙字典》释义
【亥集下】【鹿字部】
〔古文〕㯟【廣韻】【集韻】【韻會】【正韻】𠀤盧谷切,音祿。【釋名】山足曰麓。麓,陸也。言水流順陸,燥也。【周禮·地官·林衡】掌巡林麓之禁令而平其守。【註】平林麓之大小及所生者,竹木生平地曰林,山足曰麓。【詩·大雅】瞻彼旱麓。【傳】旱,山名。麓,山足也。 又【說文】麓,守山林吏也。 又錄也。【書·舜典】納于大麓,烈風雷雨弗迷。【傳】納舜使大錄萬幾之政。【註】亦曰山足。 又與鹿通。【春秋·僖十四年】沙鹿崩。【穀梁傳】林屬於山爲鹿。 又叶錄直切,音力。【易林】被服文德,升入大麓,四門雍肅,登受大福。福,音逼。
考證:〔【周禮·地官·林衡】掌巡麓之禁令。〕 謹照原文麓字上增林字。
《说文解字》释义
【卷六】【林部】 编号:3834 麓,[盧谷切 ],守山林吏也。从林鹿聲。一曰林屬於山爲麓。《春秋傳》曰:“沙麓崩。” 古文从录。
首字为“麓”的词语
麓林 麓麓 麓薮