查看秋浦歌 其十五的源代码
←
秋浦歌 其十五
跳转至:
导航
、
搜索
因为以下原因,你没有权限编辑本页:
你刚才请求的操作只对属于该用户组的用户开放:
用户
您可以查看并复制此页面的源代码:
<center><span style="font-size: 180%; color:red;">秋浦歌·其十五</span><br><br> <span style="font-size: 110%;">唐·[[李白]]</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#B8860B;"> bái fà sān qiān zhàng </span><br> <span style="font-size: 170%; color:green;"> 白 发 三 千 丈, </span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#B8860B;"> yuán chóu sì gè cháng </span><br> <span style="font-size: 170%; color:green;"> 缘 愁 似 个 长。 </span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#B8860B;"> bù zhī míng jìng lǐ </span><br> <span style="font-size: 170%; color:green;"> 不 知 明 镜 里, </span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#B8860B;"> hé chù dé qiū shuāng </span><br> <span style="font-size: 170%; color:green;"> 何 处 得 秋 霜。 </span></center><br> <span style="font-size: 110%; color:red;">诗题与背景:</span> 这首诗是[[唐代诗人]][[李白]]所作《秋浦歌十七首》组诗中的第十五首,体裁为[[五言绝句]]。《[[千家诗]]》收录此诗。秋浦:[[唐代]]池州郡属县,因境内有秋浦水而得名,是唐代银和铜的产地之一。 李白一生三次游秋浦,留下七十余篇佳作。《秋浦歌十七首》大约作于[[天宝]]十三载(754年)第二次游秋浦时期(另说为天宝十二载,又说为天宝十四载)。《秋浦歌十七首》内容丰富,情感深厚,运用多种艺术手法,从不同角度歌咏了秋浦的山川风物和民俗风情,同时在歌咏中又或隐或现地流露出忧国伤时和身世悲凉之叹。此诗载于[[全唐诗·卷一六七 李白|全唐诗·卷一六七]]。 <span style="font-size: 110%; color:red;">逐句释义:</span> <span style="font-size: 110%; color:green;">白发三千丈,缘愁似个长:</span><span style="font-size: 105%; color:#00CD00;">白发有三千丈那么长,是因为愁思有这般长。</span><br> 丈:长度单位,10尺等于1丈。<br> 缘:因为。指因为愁思有那么长。<br> 愁:忧虑;忧伤的情绪。<br> 个:如此,这般。<br> <span style="font-size: 110%; color:green;">不知明镜里,何处得秋霜:</span><span style="font-size: 105%; color:#00CD00;">不知在明镜之中,是何处的秋霜落在了我的头上。</span><br> 秋霜:秋天的霜,形容头发白如秋霜。<br> [[文件:秋浦歌·其十五 插图-2.jpg|center|thumb|400px|《秋浦歌·其十五》插图:白发三千丈,缘愁似个长。]] <span style="font-size: 110%; color:red;">作品赏析:</span> 这首诗是《秋浦歌十七首》组诗中流传最广的一首。此诗采用浪漫夸张的手法,抒发了诗人怀才不遇的苦衷。写这首诗时,李白已经五十多岁了,壮志未酬,人已衰老,不能不倍加痛苦。 首句“白发三千丈”作了奇妙的夸张,似乎不近情理,一个人七尺身躯,怎么可能有三千丈的头发?读到下句“缘愁似个长”才豁然明白,因为愁思像这样长。“缘”,因为;“个长”,这么长。白发因愁而生,因愁而长。这三千丈的白发,是内心愁绪的象征。诗中有形的白发被无形的愁绪所替换,于是这三千丈的白发很自然地被理解为艺术的夸张。以此写愁,匪夷所思。奇想出奇句,不能不使人惊叹诗人的气魄和笔力。 前二句暗藏照镜,三四句就明白写出“不知明镜里,何处得秋霜”。它说明诗人在照镜时,看到满头白发繁若秋霜,遂禁不住感喟万分。连用了“不知”与 “何处”两个词组成问句。但似问非问,或明知故问,纯乎是借此抒发感慨而已。“秋霜”固然指白发,但另给人以冷的感觉。诗人作这首诗的时候已经五十多岁了,理想不能实现,反而受到压抑和排挤。这怎不使诗人愁生白发,鬓染秋霜呢? <center><span style="font-size: 110%; color:red;">《千家诗》上海文益书局1947年版扫描</span></center><br> [[文件:千家诗011-1-600.jpg|center|thumb|400px|《千家诗》上海文益书局1947年版]] [[文件:千家诗011-2-600.jpg|center|thumb|400px|《千家诗》上海文益书局1947年版]] <span style="font-size: 110%; color:red;">全诗:</span> <center><span style="font-size: 140%; color:red;">《秋浦歌十七首》</span><br><br> <span style="font-size: 110%;"> 其一</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋浦长似秋,萧条使人愁。<br> 客愁不可度,行上东大楼。<br> 正西望长安,下见江水流。<br> 寄言向江水,汝意忆侬不。<br> 遥传一掬泪,为我达扬州。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其二</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋浦猿夜愁,黄山堪白头。<br> 清溪非陇水,翻作断肠流。<br> 欲去不得去,薄游成久游。<br> 何年是归日,雨泪下孤舟。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其三</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋浦锦驼鸟,人间天上稀。<br> 山鸡羞渌水,不敢照毛衣。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其四</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 两鬓入秋浦,一朝飒已衰。<br> 猿声催白发,长短尽成丝。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其五</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋浦多白猿,超腾若飞雪。<br> 牵引条上儿,饮弄水中月。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其六</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 愁作秋浦客,强看秋浦花。<br> 山川如剡县,风日似长沙。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其七</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 醉上山公马,寒歌宁戚牛。<br> 空吟白石烂,泪满黑貂裘。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其八</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋浦千重岭,水车岭最奇。<br> 天倾欲堕石,水拂寄生枝。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其九</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 江祖一片石,青天扫画屏。<br> 题诗留万古,绿字锦苔生。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 千千石楠树,万万女贞林。<br> 山山白鹭满,涧涧白猿吟。<br> 君莫向秋浦,猿声碎客心。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十一</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 逻人横鸟道,江祖出鱼梁。<br> 水急客舟疾,山花拂面香。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十二</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 水如一匹练,此地即平天。<br> 耐可乘明月,看花上酒船。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十三</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 渌水净素月,月明白鹭飞。<br> 郎听采菱女,一道夜歌归。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十四</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 炉火照天地,红星乱紫烟。<br> 赧郎明月夜,歌曲动寒川。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十五</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 白发三千丈,缘愁似个长。<br> 不知明镜里,何处得秋霜。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十六</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 秋浦田舍翁,采鱼水中宿。<br> 妻子张白鹇,结罝映深竹。<br> </span><br> <span style="font-size: 110%;"> 其十七</span><br><br> <span style="font-size: 120%; color:#008B8B;"> 桃波一步地,了了语声闻。<br> 黯与山僧别,低头礼白云。<br> </span></center> <span style="font-size: 110%; color:red;">作者简介:</span> [[李白]](701~762年),[[唐朝诗人]]。字太白,号青莲居士。祖籍陇西郡成纪(今[[甘肃]][[平凉市]][[静宁县]]南),隋末其先人流寓碎叶(今托克马克城),他即于此出生。幼时随父迁居绵州昌隆(今[[四川]][[江油]])青莲乡。二十五岁离蜀,长期在各地漫游。[[天宝]]初供奉翰林。受权贵谗毁,仅一年余即离开[[长安]]。[[安史之乱]]中,曾为永王[[李璘]]幕僚,因璘败牵累,流放夜郎。中途遇赦东还。晚年漂泊困苦,卒于[[当涂]]。诗风雄奇豪放,想象丰富,语言流转自然,音律和谐多变。善于从民歌、神话中吸取营养和素材,构成其特有的瑰玮绚烂的色彩,富有积极浪漫主义精神。《[[全唐诗]]》收录其诗作896首。有《李太白集》。(新、旧《唐书》本传、《唐才子传》卷二) [[Category:中文典籍文献]] [[Category:文学]] [[Category:中国文学]] [[Category:中国文学史]] [[Category:诗词]] [[Category:唐诗]] [[Category:小学生必背古诗词+扩展80首]] [[Category:中文词典]] [[Category:Q音词语]] [[Category:秋]]
返回
秋浦歌 其十五
。
导航菜单
个人工具
创建账户
登录
名字空间
页面
讨论
变种
查看
阅读
查看源代码
查看历史
操作
搜索
导航
首页
最近更改
随机页面
工具箱
链入页面
相关更改
特殊页面
页面信息
扫描二维码可以用手机浏览词条